Un Wat Is, Wenn ... ?

Plattdeutsche Geschichten

Wolfgang Mahnke

• Verlag: Hinstorff Verlag
• Jahr: 2016
• ISBN:
  9783356021103
• Auflage: 1
• Thema: Literatur
• Thema: Literatur Allgemein

Liebe LeserInnen, seien Sie doch mal ehrlich: Wie oft haben Sie schon gedacht »Un wat is, wenn...?«, oder diese Frage sogar ausgesprochen? Auch Wolfgang Mahnke be- wegt sie in seinen neuen niederdeutschen Texten und er will anregen, anstoßen, ja auf- stacheln zu eigenen Überlegungen: Da gibt es Missverständnisse und ein Schüler möchte gern den Beruf seines Vaters verschweigen. Einblicke in den Alltag von Elsbeth und Fried- rich lösen Aha-Erlebnisse aus oder wir hören einem »Virengebrabbel« zu, das uns allen vertraut vorkommt. Aber spätestens bei dem Problem der »Smartphoneunkultur« fällt bestimmt so manchem vieles ein... Skurril, nachdenklich, humorvoll, liebevoll dem Menschen zugewandt – so kennen wir den Autor Wolfgang Mahnke – und immer für eine Überraschung gut: Un wat is, wenn... mien Fru tau'n Tiger ward? Ja, dann... dann hilft nur Lesen seiner neuesten Geschichten!

INHALT

VIRENGEBRABBEL?

INTEGRATION

MITLEED

MIEN STRAT

DÜTSCHE SÜND BRAVE UNNERDANEN

KEIN’N ORRIGEN BERUF

OPA, WORÜM GOOGELST DU NICH?

WAT ’N BLISS ALLS ANRICHTEN KANN …

ÜMMER WEDDER DEI ANPUTZ!

PHYSIKALSCHE TELEPATHIE

WARM ORER KOLT?

TAU FRÜH!

DAMPER ORER TOG?

… UN ÜMMER WEDDER „VIAGRA“

BET WANN?

SPEIGEL-KLÖNSCHNACK

WAT DAT MIT ’N BRUNCH UP SICK HETT …

WENNIHR?

WENN MIEN FRU TAU’N TIGER WARD …

EIN TAUVÄL

MIT JÜRGEN BORCHERT TAU JOHANNES GILLHOFF

UN WAT IS, WENN …?

WAT NU?

SMARTPHONUNKULTUR

LERRIG

INKÖPEN UN PHILOSOPHIE

UT ’N ZOO?

DEI KAFFSACK

NOCH NICH VERSÖCHT

WENN JOSÉ CARRERAS TAU SPENDEN UPRÖPPT …

SCHAD’ UM ’T SCHÖNE WIHNACHTSFEST!

WIHNACHTSTIET?

MIT POPPEN, BIEL UN PUDELMÜTZ

DIEN HÄNN

FRÜHJOHR

VIRENGEBRABBEL?

Mien letzt Läsung in dit Johr harr ick an’n 22. Dezember in ein Reha-Klinik, abends Klock söben. Nahmiddags kreg ick so’n Magweihdag’, dat ick all an’t Oewerleggen wier aftauseggen. Man dat künn ’k woll nich, dei Lüd freugten sick up denn’ Abend, grad nu, ’n poor Daag vör Wihnachten.

Mit ’n groten Pott Tee künn ick mien’ Mag för ’t Ierst begäuschen. Oewer all bi dei Trüggfohrt rumorte hei so dull as bi’n Wulff dei Wackerstein. Tau Hus kreg ick grad noch dei Schau von ’e Fäut un dat Tüg von’n Liew, üm in ’t Bad tau störten. Wat ick harr, wier mi nu klor, Bräkdörchfall orer ok Magen-Darm-Gripp. Dei Novovieren harrn mi tau faten.

As ick nahst in mien Stuw in’t Bedd leg, wull ick nix hürn orer seihn, blot schlapen. Oewer so recht kem ick nich tau Rauh, denn mien Kopp wier heit un ick hürte wat brabbeln, künn mi oewer tauierst keinen Vers up maken, bet ick markte, dat twei miteinanner spröken un dat in mien’n Liew: „Hi, Horst, wur langen wisst du em mit dien Brigad tausetten?“

„Tauminn’st ein Woch? Villicht ok ’n bäten länger?“

„Oewer denn vermasselst du em je dat Wihnachtsfest!“

„Fang nich an tau minscheln, Elvira, dei Lüd up ’t Krüz tau leggen is uns’ Professchon, vergät dat nich!“

„Un wat sall ick dei Tiet oewer daun? Dei Hänn in’n Schot leggen? Dat ’s mi tau langwielig!“

„Elvira, ick hew denn’ Plan för dien’n Viruskrink doch all langen fardig. Wenn sien Fru morgen von’n Friseur trügg kümmt, sett ick di up ehr Kaffeetass af. Sasst seihn, ’n Ogenblick späder is ehr Mag un Darm lerrig un nahmiddags liggen ji all tausamen in ’e Bedden!“ Ehr Grifflachen klüng so grell in mien Uhren, dat ick binah ahnmächtig von würd. Oewer ein Wurt hett mi wak holl’n: Viruskrink! Künn je gor nich anners sin, dor harrn äben twei von dei Novoviren wat miteinanner afspraken! Oewer woso künn ick dei hür’n un babentau ehr Sprak verstahn? As ick noch oewer grüwelte, hürte ick Elvira wedder wat fragen:

„Du, Horsti, wenn dei Festdaag vörbi sünd, denn burr’n wi oewer af un säuken uns bi anner Lüd Quartier, süss kamen wi noch ut unsen Rhythmus!“

„Elvi, günn mi doch ’n bäten Rauh! Wi hebben dit Johr doch wohrhaftig naug dan. Bi dei beiden hier is ’t doch würklich komodig. Abends pisaken wi sei nich so dull, dat s’ sick denn’ Fernseh anmaken, wi kieken ’n bäten mit un hebben so ok wat von’t Fest. Denn sorgen wi dorför, dat sei bet Silvester lang liggen, schlapen uns eins richtig ut un an’n Niejohrsmorgen gahn wi wedder up Tour!“ Elvira multe ierst noch ’n bäten rüm, denn künn ick nix mihr hüren, in mien’n Kopp rabasterte dat ok nich mihr so dull un ick schlöp in.

Annern Morgen harr ick all mihrfach upstahn, fix up Toilett, trügg in ’t Bedd un schlapen, achter mi, as ick in’n Schlaprum wat stöhnen hürte. Dor leg mien Fru lingelang, nüsternbleik un hüll sick ehre Mag. Ick harr sei nich von’n Friseur trüggkamen hürt, sehg oewer gliek, dat Elvira düchtig tauschlagen harr. As sick nahmiddags uns’ Wäg vör dei Baddör krüzten, säd mien Fru:

„Wi möten uns’ Reservierungen för dei Festdaag afseggen. Wat wi dornah inplant hebben, kännen w’ je noch apen laten. Mi is grad wedder so leeg, kannst du dat erledigen? Un, wenn ’t geiht, gliek!“

„Mak ick. Oewer ick segg ok alls anner bet Niejohr hen af, denn ick weit, woans uns’ Krankheit aflopen ward. Ick hew taufällig mithürt, as sick dei Virenbosse Elvira un Horst oewer uns unnerholl’n heben un …“

„Du süsst eins Fewer mäten!“, säd mien Fru, schüddköppte, leggte sick dal un trök sick ehr Bedddeck oewern Kopp.

An’n Hilligabend let dat Bukkniepen bäten nah, wi tröken uns dei Bad’mäntel oewer un keken in ’e Rühr. Ick nütt’e dei Gelägenheit un vertellte mien Fru nu alls, wat ick Elvira un Horst aflauscht harr. Sei kek mi kort von ’e Siet an un säd:

„Mit disse Krankheit in’n Liew is mi nah Malligkeiten nich tau maut, spor di dei för Silvester up!“ Ick hew denn ok wieder nix mihr seggt, oewer doch mit ’n lütt bäten Pläsier faststellt, dat Elvira un Horst ehren Plan sihr akerat utführt hebben.

Dei Sünnenschien an’n Niejohrsdag gew denn’ Utschlag. Wi stünnen tau’t ierst Mal wedder up un makten einen lütten Spaziergang üm unsen Block. Grad dat wi ’n poor Schräd von uns’ Husdör weg sünd, stahn middenmal uns’ Nahwers, dei nägenklauken Brümmers, vör uns. Dei gahn wi süss ut ’n Weg, oewer nu künn’n wi nich mihr trügg. Brümmers kriegen uns bi dei Hänn tau faten un wünschen uns „Ein gesundes Nieges Johr!“. Dat wünschen wi Brümmers ok un verafschieden uns fix. As sei all orrig wat von uns weg sünd, segg ick, woll ok ’n bäten schadenfroh:

„So, dei sünd wi nu los!“

„Woso dat? Will’n Brümmers uttrecken?“ Ick weit, dat ick mien Fru nich noch eins mit Elvira un Horst kamen kann un segg:

„Gitting, du hest woll wat in’n falschen Hals krägen. Ick säd: Dat sünd wi nu los, dat oll Johr meint ick!“

„Ach so.“ Ganz säker wier ick mi oewer nich, w...

Inhaltsverzeichnis

• Cover
• Titel
• Inhalt
• VIRENGEBRABBEL?
• INTEGRATION
• MITLEED
• MIEN STRAT
• DÜTSCHE SÜND BRAVE UNNERDANEN
• KEIN’N ORRIGEN BERUF
• OPA, WORÜM GOOGELST DU NICH?
• WAT ’N BLISS ALLS ANRICHTEN KANN …
• ÜMMER WEDDER DEI ANPUTZ!
• PHYSIKALSCHE TELEPATHIE
• WARM ORER KOLT?
• TAU FRÜH!
• DAMPER ORER TOG?
• … UN ÜMMER WEDDER „VIAGRA“
• BET WANN?
• SPEIGEL-KLÖNSCHNACK
• WAT DAT MIT ’N BRUNCH UP SICK HETT …
• WENNIHR?
• WENN MIEN FRU TAU’N TIGER WARD …
• EIN TAUVÄL
• MIT JÜRGEN BORCHERT TAU JOHANNES GILLHOFF
• UN WAT IS, WENN …?
• WAT NU?
• SMARTPHONUNKULTUR
• LERRIG
• INKÖPEN UN PHILOSOPHIE
• UT ’N ZOO?
• DEI KAFFSACK
• NOCH NICH VERSÖCHT
• WENN JOSÉ CARRERAS TAU SPENDEN UPRÖPPT …
• SCHAD’ ÜM ’T SCHÖNE WIHNACHTSFEST!
• WIHNACHTSTIET?
• MIT POPPEN*, BIEL UN PUDELMÜTZ
• DIEN HÄNN
• FRÜHJOHR
• Impressum